VTV vrijwilliger Chantal

Chantal (46) is Thuismaatje van Annie (71)

Chantal ziet Annie eens in de twee weken. Dan gaan ze met de honden lekker naar het strand of bos. “Annie is bijna blind en vraagt vaak wat ik zie, zodat ze op die manier een beetje mee kan ‘kijken’. Je gaat dan automatisch zelf ook anders, meer bewust, naar je omgeving kijken. Zo leer ik ook hoe het is om een beperking te hebben en hoe je daar dan mee om kan gaan.”

Chantal speelde met de gedachte om vrijwilligerswerk te gaan doen en zocht iets wat ze, naast haar werk en zorg voor haar gezin, zelf ook leuk vindt om te doen. Ze las de advertentie van Annie en dat sprak haar aan. Annie zocht vooral een maatje om samen met haar blindengeleidehond er op uit te gaan. Chantal heeft zelf ook een hond dus dat leek haar goed passen. Aan haar verwachtingen is voldaan. Chantal vindt het echt leuk om met Annie en de honden lekker naar het strand of bos te gaan. Ze lopen dan gearmd want Annie is bijna blind en hoort ook slecht. Ze hebben vaak goede gesprekken. “En haar hond Pip kan dan gewoon even hond zijn want als blindengeleidehond heeft ze veel verantwoordelijkheid en dat is soms behoorlijk stressvol voor haar.”

Goede gesprekken

Eerst had Chantal een gesprek met de consulent van Thuismaatjes en moest ze een VOG (Verklaring Omtrent Gedrag) aanleveren.  De kennismaking was midden in coronatijd voor de voordeur. Een beetje ongemakkelijk zo buiten op de stoep maar toch was er meteen wel een klik met Annie. Nu zien ze elkaar eens in de twee weken. Chantal en Annie zijn hierin flexibel. “Het is eigenlijk altijd fijn en gezellig om er samen op uit te gaan”, aldus Chantal. “We hebben vaak goede gesprekken en ik leer ook hoe het is om een beperking te hebben en hoe je daar dan mee om kan gaan. Annie vraagt vaak wat ik zie zodat ze op die manier een beetje mee kan ‘kijken’. Je gaat dan automatisch zelf ook anders, meer bewust, naar je omgeving kijken.”

Chantal over haar maatje Annie

“Door de wandelingen met Chantal wordt mijn wereld breder en opener. Ik voel me dan levendig en ontspannen. Als doofblinde wordt je wereld gauw heel klein en ik vind het belangrijk om in ontwikkeling te blijven. Ik heb een apparaat dat rechtstreeks geluid overdraagt naar mijn gehoorzenuw. Ik kan daardoor nog wel wat horen ook al komt het allemaal nogal blikkerig binnen. Ik zie nog een heel klein beetje, alsof ik door een soort klein kokertje kijk. Ik vraag Chantal altijd te beschrijven wat haar opvalt tijdens onze uitjes, bijvoorbeeld een nieuw gebouw of een nieuwe rotonde. Pas als je, zoals ik, weinig meer ziet valt je op hoe vaak gesprekken gaan over wat mensen zien of gezien hebben. Ik wil het daarom graag bijhouden zodat ik mee kan blijven praten”.

Grote steun

Annie is altijd heel open en eerlijk over haar beperkingen. Ze zal nooit camoufleren wat ze wel of niet heeft begrepen of wat ze niet kan zien. Ze schaamt zich daar niet voor en ze vindt het belangrijk dat dit voor Chantal ook duidelijk is, tenslotte moet zij voor twee luisteren en kijken. “Chantal is een grote steun, ook voor Pip mijn blindengeleidehond want die kan tijdens onze wandelingen lekker uitrazen zonder dat ze steeds op mij moet letten”, aldus Annie.

Hartstikke blij met Chantal

“Wij houden beiden van de natuur en ik vind het heel erg leuk om de verhalen over haar puberkinderen te horen. Ik was vroeger pedagogisch medewerker en ik ben dol op kinderen. Gespreksstof genoeg.  Ik heb verder best een druk en vol leven met allerlei sociale en sportieve activiteiten en ook mijn kinderen en kleinkinderen zie ik regelmatig.  Ik ben absoluut niet zielig en vind het belangrijk dat Chantal zich tot niks verplicht voelt. Ik ben gewoon hartstikke blij met haar.”

Ook Thuismaatje worden?